Urodzony 25 grudnia 1863 roku w Myszakowie. Po trzyletniej edukacji w gimnazjum realnym w Poznaniu kontynuuje naukę w gimnazjum filologicznym św. Marii Magdaleny.
W 1883 roku rozpoczyna studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Berlińskiego, poświęcając się historii sztuki. W tym czasie z pasją poszerza zainteresowania sztuką. Zamiłowanie do malarstwa i rzeźby będzie mu towarzyszyć przez resztę życia. W przyszłości krakowskie mieszkanie stanie się małym muzeum z cennymi kolekcjami obrazów i rzeźb, a przyjaciółmi zostaną tacy mistrzowie pędzla i dłuta, jak Jacek Malczewski, Julian Fałat, Teodor Axentowicz, Wojciech Weiss czy Ludwik Puget.
Młody Kostanecki po roku studiów filozoficznych zwraca się ku studiom przyrodniczym. W 1885 roku zapisuje się na Wydział Lekarski Uniwersytetu w Berlinie. Głównym przedmiotem jego zainteresowań jest anatomia człowieka. Dostaje się pod opiekę znanego anatoma prof. Waldeyera i już w 1886 roku otrzymuje złoty medal za pracę konkursową na temat szczegółów anatomii trąbki słuchowej.
W latach 1889-1890 (prawdopodobnie jeszcze w czasie studiów) Kostanecki pracował jako asystent w pierwszym zakładzie anatomii w Berlinie. Stopień doktora medycyny i chirurgii uzyskał w 1890 roku. W tym czasie przeprowadza się do Wrocławia, aby podjąć pracę w zakładzie fizjologii u prof. Heidenhaina. Po roku wyjeżdża do Giessen i na tamtejszym uniwersytecie obejmuje posadę prosektora w zakładzie anatomii prof. Bonneta.
W roku 1892 Kostanecki wrócił na ziemie polskie jako uznany naukowiec. Osiadł w Krakowie, gdzie otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego anatomii porównawczej na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uczelni tej pozostał wierny do końca życia.
Wiosną 1893 roku korzystając z funduszów dotacji rządowej, udał się na kilkumiesięczne badania naukowe do Morskiej Stacji Zoologicznej w Neapolu.
W 1894 roku uczony zostaje profesorem zwyczajnym i obejmuje po prof. Teichmannie zakład anatomii na Wydziale Lekarskim.
W latach 1897-1898 profesor piastował funkcję dziekana wydziału lekarskiego, a w czasie I wojny światowej trzykrotnie w latach 1913-1916 wybierany był na stanowisko rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Kazimierz Kostanecki zasłużył się dla Polskiej Akademii Umiejętności. Jej członkiem-korespondentem został 12 maja 1896 roku, a członkiem czynnym 13 marca 1902 roku. W PAU piastował wiele funkcji. Był sekretarzem generalnym, dyrektorem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego, a w latach 1929-1934 został delegatem PAU do Conseil International des Recherches w Londynie.
Działał czynnie i był członkiem honorowym wielu towarzystw naukowych, polskich i zagranicznych. Pięciokrotnie otrzymał tytuł doktora honoris causa, m in. od uniwersytetów w Aberdeen, Genewie i Padwie.
Dorobek naukowy pozwala nazwać Kostaneckiego twórcą największej w Polsce krakowskiej szkoły anatomicznej i anatomoporównawczej. Jest uznawany za najwybitniejszego polskiego anatoma XX wieku. Był wszechstronnym i nowoczesnym badaczem, wspaniałym mówcą i wykładowcą, niezrównanym mistrzem języka polskiego, niemieckiego i francuskiego. Według W. Bujaka: „był człowiekiem o wytwornych ruchach, ubiorze i obejściu, punktualnym dżentelmenem w każdym calu, darzył miłością dzieci i kwiaty, hodował róże, kolekcjonował cenne rzeźby i obrazy, ubierał się bardzo wykwintnie, był wielkim filantropem”.
Kazimierz Kostanecki, jako kurator Bratniej Pomocy Medyków Uniwersytetu Jagiellońskiego, przyczynił się do budowy Domu Medyków w Krakowie. W latach 1914-1918 piastował urząd wiceprezydenta miasta Krakowa. Należy również dodać, że był świetnym pedagogiem uwielbianym przez młodzież akademicką. Spod jego ręki wyszło wielu znakomitych naukowców, spośród których kilkunastu zajęło katedry na uniwersytetach polskich.
Opublikował blisko 70 prac o trwałej wartości naukowej. Zajmował się anatomią i fizjologią mięśniówki gardła, podniebienia, trąbki słuchowej, wadami rozwojowymi, embriologią jaj jeżowców, prowadził badania porównawcze nad jelitem ślepym, narządem moczowo-płciowym oraz rozwojem otrzewnej i jej fałdów.
W roku 1935 przeszedł w stan spoczynku, a rok później mianowano go profesorem honorowym.
6 listopada 1939 roku Kazimierz Kostanecki został wraz z grupą profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego podstępnie aresztowany przez hitlerowców („Sonderaktion Krakau”) i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, gdzie zmarł 11 stycznia 1940 roku.
Łukasz Parus
Powyższy biogram opracowałem na podstawie:
Lewicki Robert, Bracia Kostaneccy. Związki z Ziemią Zagórowską, Zagórów 1993.
Kohmann Stanisław, Kazimierz Kostanecki [w:] Złota Księga Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego.600-lecie Odnowienia Akademii Krakowskiej, Kraków 2000.
Internet: informacje o K. Kostaneckim: Informacje o Kazimierzu Kostaneckim.